Al voordat hij begint met plassen trekt de enorme ijsbeer veel bekijks. Voetgangers blijven even staan en fietsers kijken om. „Ik zag ‘m vanochtend al in het nieuws. Nou, deze is me wel een foto waard,” zegt een mevrouw met zonnebril en lange witte jas terwijl ze haar telefoon uit haar jaszak graait.

Het zes meter hoge kunstwerk steekt dan ook mooi af tegen de strakblauwe lucht. Daarna wordt een basisschoolklas met onderbouwkindjes voor het beeld geparkeerd. „Ja, jongens, doe ‘m maar na!”, roept de meester enthousiast.

Kunstenaar Florentijn Hofman uit Delfzijl zet vrijdagochtend samen met Chelsea (10), kinderambassadeur van het Groninger Museum, het opvallende kunstwerk in gang. Met een druk op de digitale knop treedt de Pissende IJsbeer – de officiële naam van het kunstwerk – in werking en klettert er een pisstraaltje in de gracht.

‘Piss off’

Met het beeld wil Hofman aandacht vragen voor klimaatverandering. „Wij gaan slecht om met het leefgebied van de ijsbeer want de poolkappen smelten”, legt hij uit. „Dus nu komt hij naar ons leefgebied en zegt hij: piss off. ”

De komst van het witte beeld valt samen met de opening van de Kinderbiënnale in het Groninger Museum. Dit is een interactieve tentoonstelling die geschikt is voor alle leeftijden. De kunstwerken in de expositie zijn gemaakt in samenwerking met kinderen door kunstenaars uit binnen- en buitenland, onder wie Hofman zelf. Het thema van de biënnale is A better place (een betere plek, red .) dus het kunstwerk over klimaatverandering past hier goed bij.

In zijn werk probeert de kunstenaar onderwerpen met humor te benaderen. Ook in het geval van de Pissende IJsbeer . Zo nu en dan stopt hij even met plassen. „Soms knijpt hij even af, en dan blijkt er toch wat meer in te zitten”, licht Hofman breedlachend toe. „En ‘s avonds wordt het straaltje als pis zo geel.”

Eerder stond het kunstwerk al in Arnhem en Amersfoort. In die laatste plaats was niet iedereen blij met het plassende beeld. Het zorgde namelijk voor veel onrust bij buurtbewoners die last hadden van het onregelmatige, kletterende geluid van de pisstraal in het water. Daarom moest de beer daar ‘s nachts zijn plas inhouden.

‘Ik ben niet zo bang voor het geluid’

Omwonenden in Groningen liggen niet wakker van de komst van de ijsbeer met hoge nood. Zij zijn speciaal uitgenodigd om bij de opening aanwezig te zijn. „Ik ben niet zo bang voor het geluid”, zegt Jan Nijzink. Hij woont schuin tegenover het museum, de senior wijst in de richting van de Ubbo Emmiussingel. „Dat is nog wel een stukje hoor, dus ik maak me geen zorgen.”

Maar geeft die piesende ijsbeer niet het verkeerde voorbeeld aan de Groningse studenten die ‘s nachts dronken naar huis lopen en heel nodig moeten plassen? Nee, vindt de kunstenaar zelf. „Het beeld gaat over hufterig gedrag, dat wil ik hiermee aan de kaak stellen.”

Toch roept het beeld ook andere associaties op bij de toeschouwers: „Poeh, ik moet nu toch wel nodig plassen”, zegt een oudere meneer tegen zijn vrouw. „Dat heb je hè, als je wat ouder wordt.”