AVRO's parapuzzel "Is 't iets voor je? Een aantal weken achter elkaar voor de AVRO op maandag springen, steeds in een andere plaats?" "Ja leuk", zeg je dan, hoewel je nog helemaal niet weet wat de bedoeling is, of hoe het in zijn werk zal gaan. "Bel dit nummer en vraag naar Cees van Zijtveld, die weet er alles van." Zo begon AVRO's Parapuzzel. De toestemmingen werden geregeld via Icarus. Klaas van Altena was de vaste grondploeg en Jan Hoogendam de vaste vlieger. Cees van Zijtveld als verslaggever in het vliegtuig. Ik kwam wat meer te weten: elke week een AVRO-vlag meenemen met een extra woord erop geschreven. Krijn Torringa stond in de buurt van het landingspunt. Degene die het eerst het woord dat op de vlag stond aan Krijn vertelde, kreeg de prijs. Dit bleek bij de eerste keer (Den Burg, Texel) al veranderd te zijn: ze moesten met de vlag naar Krijn toe en dan het woord zeggen. De vlag in Den Burg werd door het enthousiaste publiek aan stukken gescheurd. In de andere plaatsen kwamen de vlaggen er gelukkig beter vanaf. In plaats van zoals gebruikelijk zo dicht mogelijk bij het publiek te landen, was het nu zaak een stukje ervóór te landen. zodat ze de vlag konden pakken voordat je onder de voet werd gelopen. Alle vier de demonstratiesprongen verliepen goed, waren erg geslaagd en het weer werkte goed mee. Bij Hilvarenbeek leek het er 's middags op, dat het een streamer (met het woord erop) gooien zou worden: harde wind en regenachtig. Onderweg veranderde het, de bomen bewogen niet meer en de plassen werden spiegelglad. De sprong kon toch doorgaan. Omdat het moeilijk was jezelf voor de mikrofoon verstaanbaar te maken in het vliegtuig, zou ik de derde maandag, 's morgens, naar de AVRO-studio komen voor een interview. Gelukkig kon ik mijn baas die zondagavond nog bereiken om de eerste dag na mijn vakantie al weer vrij te vragen! Ik ging er maar van uit dat hij wel gehoord had dat ik aan dat programma meedeed. Het kostte enige moeite om de studio in te komen, de hele gang stond vol met mensen in verband met de open dagen van de AVRO. Het bleek een rechtstreeks interview te zijn in het programma van Cees van Zijtveld. 's Middags sprong ik in Zandvoort. De flats leken mij niet zo hoog en zo dichtbij als het schijnbaar op de radio overkwam. De laatste week was het Harderwijk. Hoeveel mensen zouden het water in gaan om de vlag te bemachtigen bij een watersprong? Géén watersprong, want ik zou een zendertje meekrijgen en een rechtstreeks verslag van de sprong geven. Het was wel passen en meten om alles mee te krijgen: zwemvest, vlag en zender/ontvanger. De helm met mikrofoon werd met behulp van een spons wat steviger op mijn hoofd vastgezet. Onderweg bleek dat mijn ontvangertje niet werkte. Geen probleem volgens Cees: Vanaf het moment van uitstappen gewoon blijven praten tot aan de landing. Als het niet goed is, wordt het wel uit de uitzending gedraaid. Zo gebeurde het: gewoon doorpraten bij afsprong en vrije val, daarbij wel het mikrofoontje met één hand op de goede plaats gehouden. Bij de opening verschoven helm en mikrofoon.
Beide weer op de goede plaats geschoven en doorgaan met praten. Twee minuten zijn lang als je rustig hangend een verslag moet geven! Volgens Krijn was dit de eerste keer dat er live in vrije val wat uitgezonden was. Het is jammer dat het programma afgelopen is. Het was fantastisch om te doen, de samenwerking met Cees van Zijtveld en Krijn Torringa was erg leuk en prettig. Uit de reakties die de AVRO van luisteraars heeft gehad, blijkt het een succes te zijn geweest en ook een goede reklame voor de parasport. Zelf mis je echter het grootste deel van het programma. Als er dus mensen zijn die de uitzending van Hilvarenbeek, Zandvoort en het interview in de studio hebben opgenomen, houd ik mij hiervoor aanbevolen. Ellen Bussemaker
eerste open Nederlandse para surf kampioenschappen 1983 ofwel de
parasurf '83 Naar alle waarschijnlijkheid zal het laatste gedeelte van deze lange titel een begrip worden op Nederlands springgebied na onze ervaringen van het weekend van 20 en 21 augustus. "Ons" is dan de vier man (m/v) sterke delegatie die vanuit de FD meedeed aan dit land-, lucht- en waterevenement, georganiseerd door de ons sinds het zomerkamp welbekende Paraclub Mobiele Colonnes te Hilversum. Hens den Besten, Willem van Dillen en ondergetekende togen zaterdagmorgen in alle vroegte op weg naar vliegveld Hilversum, ondermeer gewapend met twee surfplanken met toebehoren en goede zin. Aangekomen bij de PCMC stond de koffie bruin en Leo Verboom (+ Lies + hond) klaar om de eer van de club te verdedigen. Het weer was een beetje heiïg (maar daar zitten ze daar stukken minder mee dan op Zestien hoven) en de Meteo gaf stormverwachting. Er zou op zaterdag worden gesurfd en op zondag gesprongen, maar besloten werd om eerst de spits van de wedstrijd af te bijten met' een sappig PA'tje. Gesprongen werd langs (soms in) één van de Maarseveense plassen alwaar het strandje tussen het water en de bomen net zo breed bleek als de bak. De bak had een straal van 10 meter. Geen storm maar wel een konstant draaiende wind werd ons deel. Gelukkig was (waren) de windrichting(en) zó, dat je in ieder geval richting water moest landen. De zenuwen gierden door de keel bij menig PCMC'er en ach, wij van de FD zijn tenslotte de gigantische waterpartijen gewend van onze eigen DZ. Na het eerste kontakt met het zand heeft dat ons de rest van het weekend niet meer losgelaten, overal zat het in: kist, chute, schoenen, helm,.overall,
sokken, goggle, slaapzak, tandenborstel, enz. enz. Toen, helemaal opgetuigd langs de toeristische route (elke route is daar toeristisch, schitterend), naar de Loosdrechtse plassen om elkaar op de surfplank te bekampen. Proefrondjes varen met m'n antieke plank en (superklein) all-round zeiltje (ze verwachtten toch storm en verschrikkelijke onweersbuien!?!) met wind variërend van 0 tot 1 meter ... Maar ja ... De starts waren een verhaal apart. Als je je eenmaal uit de kluwen scheldende en vallende para's had geworsteld, ging het wel maar voordat het zover was .. Terwijl de achterhoede verbeten strijd voerde om de surfplank onder zich te houden, werd er in de voorhoede argeloos verder gesurfd, onkundig van het feit dat er wel eens een 1ste, 2de of 3de plaats in zat! Het was ook zó volop de plas dat je het overzicht wel eens verloor. Uiteindelijk werd de strijd na drie manches beslist in het voordeel van de deelnemende dames (die misschien wat lichter uitgevallen zijn dan de gemiddelde manlijke deelnemer). 's Avonds kon iedereen moe maar voldaan heerlijk schransen van de uitstekend verzorgde barbecue. De delegatie uit Rotterdam ging daarna vroeg naar bed (daar hebben ze het nu nóg over) om zich zondag weer fris en vrolijk in de strijd te kunnen werpen. En met resultaat: er werd niet onwijs goed gescoord, maar de strijd was toch wel spannend. Gehoord van een van de para-kinders: "Die (= L. V. te R.) springt nog beter dan Kees Tops, hoe kan dat nou?" Een niet nader te noemen individu van de PCMC (u weet wel: Rinke Jillings van het overbekende Hitekteam) vond het nodig om, kompleet met badmuts, Asterix-vleugeltjes en zwembandjes een waterdemo te geven. Ach, hij zou toch 10.00 meter gekregen hebben en het was zo warm .. Na een hoop gereken, gekwadrateer en gezucht (René Polak) en daarna een hoop bier werd de precisie (wat heet precisie) beslist. De FD heeft zich dapper geweerd en we hebben een hoop prijzen mee naar huis kunnen nemen: truien, plastieken, tasjes en t-shirts. Een aparte vermelding voor de organisatie (met name Jannie Brasik): voortreffelijk!!! Om maar wat te noemen: zeer verzorgde lunchpakketten, een gastronomische barbecue, zeilnummers (slim hè), originele prijzen voor de luxe paarden, bloemen voor alle werkpaarden, keurig verzorgde reglementen zowel "surf" als "spring", enz. enz. en een prima sfeer. Dames/heren van Nederland: volgend jaar met veel meer mensen meedoen, het is echt de moeite waard en weer eens iets anders. Ik geloof dat dit kan worden gezegd mede namens Hens, Willem, Leo en Lies. Op naar de Parasurf '84! Annet Gillebaard SURF
Leo Verboom Kees Tops Annet Gillebaard Trees van Mierio Sjors Buytendijk Rob Reymers Willem van Dillen Hans den Besten Piet Vlaar Eef Dekker Rinke Jillings
3
OVERALL 1 2
3 4
5 6 7 8 9 10 11
SPORTPARACHUTIST 21