De nieuwe kleren van de keizer.

Ik neem aan dat vrijwel iedereen het verhaal over de nieuwe kleren van de keizer kent. Korte samenvatting voor wie er niet mee bekend is.

Een keizer laat zich nieuwe kleren aanmeten van een stof die (volgens de kleermakers) alleen maar gezien kan worden door mensen die capabel en intelligent zijn. Hoewel de keizer de stof zelf niet kan zien laat hij niets merken om niet voor dom of incapabel te worden versleten.

Voor zijn hofhouding geldt hetzelfde. Ook zij zien niets, maar laten dat om dezelfde reden niet blijken.

Als de keizer zich zonder kleren aan de bevolking vertoont, reageert die (alweer, om niet voor dom of incapabel te worden versleten) net als de hofhouding.

Alleen een jongetje, dat nog moet leren zich te voegen naar de wensen van zijn meerderen, roept vol verbazing, dat de keizer geen kleren aan heeft, waarna het collectieve zelfbedrog glansloos tot een einde komt.

De moraal van het verhaal is, dat je (als absolute machthebber) wel in staat bent om ondergeschikten een werkelijkheid op te dringen die niet bestaat, maar dat altijd het gevaar aanwezig is, dat er mensen zijn die weigeren om mee te gaan in dat collectieve zelfbedrog.

Dat is echter een les die de gemeenteraad van Enkhuizen, zelfgenoegzaam als zij is, nog steeds moet leren.

Bij de verbouwing van de Drommedaris meende de raadsmeerderheid dat men de aannemer (die strikt noodzakelijke werkzaamheden had verricht) niet zou hoeven te betalen, omdat men hem geen schriftelijke opdracht had gegeven.

In dit land geldt, dat wie gewerkt heeft, recht heeft op betaling voor dat werk. Alleen een onafhankelijke rechter kan bepalen of (en wanneer) dit rechtsprincipe niet langer van toepassing is.

Maar dronken van de eigen macht maakt de Enkhuizer raad zichzelf wijs, dat het recht (om te bepalen of iemand wel of niet betaald moet worden) bij haar en niet bij de rechter berust. Een standpunt dat men twee jaar lang koppig volhoudt, om uiteindelijk toch eieren voor geld te kiezen en de aannemer alsnog datgene te betalen waar hij al die tijd al recht op had.

In dit geval had de (aan domheid grenzende) machtswellust van de raad geen nadelige  gevolgen (althans, in financieel opzicht) voor de gemeente, maar dat is niet altijd het geval.

Negen jaar geleden investeerde de raad meer dan een half miljoen om SWL in staat te stellen een parkeerterrein aan te leggen. Als ZZM later met een soortgelijk verzoek komt, (het ter beschikking stellen van grond) wordt ze de deur gewezen, omdat men de grond liever verkoopt aan een ontwikkelaar om er vakantie villa’s op te bouwen.

Maar dit keer heeft het machtsdronken en zelfgenoegzame optreden van de raad wel een prijskaartje.

In de vorm van een jarenlange procedure, met de reële kans dat de bestaande plannen zullen  moeten worden gewijzigd, om recht te kunnen doen aan de belangen van het ZZM.

Naast de enorme kosten zal het ook een enorm prestige verlies opleveren. Vanwege het kortzichtige optreden van de Enkhuizer raad en college. Die met haar optreden duidelijk maakt niet capabel en niet intelligent te zijn.