Bijzondere penisplant bloeit in Hummelo en hij stinkt enorm: ‘Er hangt een lijkenlucht omheen’

De penisplant heeft wel meer eigenaardige kenmerken. De belangrijkste: het ding stinkt enorm. ,,Er hangt een lijkenlucht omheen”, zegt Van Til. ,,De plant verspreidt deze geur omdat hij door aasvliegen wordt bestoven.”

Na het jarenlang wachten tot de plant tot bloei komt, duurt de bloeiperiode maar maximaal drie dagen. Verder is het een droogbloeier, wat betekent dat de knol ergens droog ligt, buiten de aarde en zonder water, en toch ontspringt en tot bloei komt.

Ondanks deze rare fratsen, of misschien wel dankzij, kan Van Til de penisplant enorm waarderen. ,,Het bladerdek heeft buiten de bloeiperiode een doorsnede van wel twee meter, wat het een enorm indrukwekkende plant maakt met een tropische uitstraling. De steel is mooi zwart gevlekt en het is ook gewoon leuk zo’n bijzondere plant te hebben”, zegt de 33-jarige kweker.

Van Til heeft nog veel meer bijzonders achter zijn huis, waar tevens zijn kwekerij Bandus is gevestigd. Bijvoorbeeld vleesetende planten, bamboe en Victoria-waterlelies. ,,Als enige kweker in Noordwest-Europa”, zegt Van Til over de lelies die voor publiek alleen in botanische tuinen te zien zijn. Deze reuzenwaterlelies hebben bladeren die tot drie meter in doorsnede kunnen worden en een gewicht kunnen dragen van liefst 50 kilo.

De penisplant komt in een Nederlandse huiskamer zelden voor. De Amorphophallus hoort eigenlijk thuis in tropische gebieden in Japan en elders in Azië, weet botanicus Raymond van der Ham. ,,Het Nederlandse klimaat is niet optimaal voor de plant, maar met de nodige aanpassingen is het te doen’’, vertelde hij in 2015 aan AD Haagsche Courant. Als wetenschapper aan de Universiteit van Leiden heeft hij jarenlang onderzoek gedaan naar het stuifmeel van de penisplant. 

Met dank aan de Hortus Botanicus Leiden kon hij thuis een knol in een pot met aarde zetten. De kans dat-ie het weer zou ‘doen’ was niet zo groot; hij was al drie jaar op rij uitgekomen. Toch stond de penisplant er een paar jaar later, in 2015, in volle glorie bij. ,,Ik was aangenaam verrast. Hij doet het weer’’, lacht de botanicus. ,,De knol, die één kilo weegt, bewaar ik na de bloeiperiode afgezonderd, koel en donker in een doos op zolder. Ik voed de plant met paardenmest of met konijnenkeutels van de buren.’’