De Haard herrijst uit zijn as

Je moet het maar durven in tijden van economische malaise: een failliete horecaboedel overnemen. Ivan (31) en Raymond (36) Smulders deden het met Auberge d'n Haard in Bosschenhoofd. Dat was lang een culinair paradijsje, maar langzaam verslofte de zaak. Totdat vorig jaar de curator aan tafel schoof voor het galgenmaal: zaak op de fles. Hij verkocht de boedel aan de broers Smulders uit Etten-Leur.



De twee durfals hebben nog geen moment spijt van hun investering. Het gemoderniseerde eethuis in de bossen van Pagnevaart draait weer als een tierelier. Het was wel even met de billen knijpen, erkent gastheer Ivan, ruim een half jaar na de heropening. Want de broers hadden zich toch een beetje verkeken op de enorme reputatieschade die het bankroet bedrijf had geleden. Daarbij hadden ze ook nog eens de (besmette) naam gehouden, al ruilden ze de wat oubollige aanduiding auberge in voor het neutrale restaurant.



Klassieke haard en piano bleven maar chef-kok Arnoud de With (37) kreeg een compleet nieuwe keuken. Er kwam een milieuvriendelijk systeem voor afvalscheiding en verwarming, alles naar de moderne, groene eisen der tijd. Om de metamorfose te completeren smeet het personeel het eikenhouten allegaartje buiten dat het meubilair vormde. "We hebben het interieur lichter en eigentijds gemaakt", schetst gastheer Ivan de gedaantewisseling. Broer en aandeelhouder Raymond tekent voor de communicatie en (online-)marketing, waarbij er speciale aandacht is voor social media zoals Twitter. Zie daar het recept voor een moderne, bruisende horeca-onderneming.



Bedrijfstechnisch zit het dus allemaal wel snor. Maar kunnen ze ook koken in De Haard? Het driegangenkeuzemenu van de lunch moet het antwoord geven. Drie gangen voor 28,50 euro klinkt niet erg duur, maar spotgoedkoop is het toch ook weer niet. Je zult de chef-koks te eten moeten geven die tegenwoordig voor 20 euro of minder net zo veel gerechten op tafel zetten. "Wij doen geen concessies aan inkoop en kwaliteit. Alle vis komt bijvoorbeeld dagelijks vers uit Yerseke. Dan vragen we de klant liever een paar euro meer", verdedigt de gastheer zijn prijsstelling.



De klassieke rundercarpaccio komt met een rijke garnering: oude boerenkaas, kappertjes, olijven, rode ui, pijnboompitjes, rucola en balsamicodresssing. De overkant van de tafel slurpt tevreden van een gebonden tomatensoep die zowel qua smaak als vulling gerust robuust mag worden genoemd. De smulpaap vraagt zich bezorgd af of de weelderige garnering van de carpaccio ten koste gaat van de delicate smaak van het rauwe rundvlees. Hij heeft het mis. Die gulle combinatie doet het hem juist, net als de begeleidende rode huiswijn die de serveerster ons aanraadt: een zonnige mengeling van grenache en syrah uit Zuid-Frankrijk.



De Haard serveert veel wijnen per glas. Dat is een prettige service, zeker bij de lunch waar volle flessen doorgaans zorgen voor een drastische afname van de arbeidsethos in de namiddag. Ook bij de tweede gang klopt het wijnadvies als een zwerende vinger. Naast twee glazig gebakken filets van zeewolf met Noilly Pratsaus, aardappelpuree en boontjes staat een fris en fruitig glas pinot blanc. De overkant knabbelt kirrend van genot aan een boutje en de krokante, sappige suprême (borstfilet plus veugel) van parelhoen. Af en toe knijpt hij zijn vette knuistjes rond het wijnglas om te nippen van een dikke, houtige chardonnay uit Argentinië.



Kooktechnisch is alles in orde, de wijn-spijs-combinaties zijn goed, de bediening is vriendelijk en maakt geen fouten en ook het nagerecht - een koffie compleet met hazelnootlikeur, slagroom, drie bonbons en een puntje zelfgemaakte appeltaart - vindt zonder enige weerstand zijn weg naar onze spijsverteringssystemen.



Alleen jammer van het natte herfstweer, anders hadden we ook nog onder de bomen op het luie terras kunnen zitten.



Geef uw mening over dit restaurant op www.bndestem.nl/eten



Daar staan meer eetrecensies