Deze robot kan het eten niet alleen koken, maar ook proeven

De één houdt van een pittige curry, de ander begint al te watertanden bij de gedachte aan een slagroomtaart of tompouce. Smaak is zodanig subjectief en persoonlijk dat het niet voor de hand ligt dat de edele kunst van het proeven ook buiten de menselijke smaakpapillen een succes zou kunnen worden.

Toch is dat wat robotici verbonden aan de Britse universiteit Cambridge beschrijven in een artikel met de (naar het Nederlands vertaalde) titel ‘Door kauwen verbeterd, op smaak gebaseerde classificatie van gerechten met meerdere ingrediënten voor het koken door robots’ – op zichzelf al een mond vol – in het vakblad Frontiers in Robotics and AI.

De titel vat goed samen wat de onderzoekers hebben gedaan. Ze maakten namelijk een robot – of eigenlijk: een zelfstandige robotarm – die een maaltijd kan proeven, en kan ‘classificeren’. Dat wil zeggen: vertellen of er bijvoorbeeld genoeg kruiden in zitten, zodat het gerecht ook een beetje smaakt.

Zulke machines bestaan al langer, maar nieuw is dat het geproef ditmaal ‘door kauwen’ is ‘verbeterd’. Deze robot proefde namelijk niet alleen het gerecht in zijn oorspronkelijke, net bereide toestand, maar ook varianten die verkeerden in verschillende stadia van gekauwd zijn.

Denk daarbij overigens niet aan een soort vogelmoeder-met-kuikens-in-haar-nest-scène, met iemand die een gerecht voorkauwt en dat vervolgens (excuus) uitspuugt in de ‘mond’ van de robot. In plaats daarvan opteerden de onderzoekers voor een iets minder onsmakelijke aanpak. Ze klopten de gerechten namelijk vakkundig met een mixer door elkaar en simuleerden op die manier het kauwproces, al ontbrak daarbij natuurlijk het speeksel en de daarin aanwezige enzymen die onze mond normaliter tijdens het eten aan een gerecht toevoegt. Vervolgens mocht de robot het gerecht in verschillende kauwstadia proeven, wat in de praktijk neerkwam op een sensor in het eten steken. Op die manier bracht hij het zoutgehalte van het gerecht in kaart.

Dat gerecht had de machine overigens zelf gekookt (vandaar: ‘koken door robots’). Geen culinair hoogstandje van sterrenallure, overigens, maar gewoon roerei met tomaat. De ‘meerdere ingrediënten’ uit het vakartikel blijken in de praktijk dus een bescheiden aantal. Met een snufje zout kom je tot drie. De onderzoekers gebruikten geen boter of olie om in te bakken. 

Wat bleek: door niet alleen het gerecht te ‘proeven’, maar ook de gekauwde varianten, kon de robot veel nauwkeuriger vaststellen hoeveel zout er in het eten zat.

Dat is handig om te kunnen, zo denken de onderzoekers, want ook menselijke koks proeven tijdens het bereiden van gerechten regelmatig even of alle smaken wel in balans zijn. Als robots in de toekomst op een soortgelijke manier kunnen controleren of een gerecht lekker smaakt, worden ze vermoedelijk ook vanzelf betere koks, zo luidt de hoop. Moeten we ze alleen nog even leren koken met meer dan slechts ei, tomaat en zout.