In memoriam Henk Altena

In memoriam Henk Altena

Afgelopen maandag, 21 november, is Henk Altena overleden. Hij is 84 jaar geworden. In 1973 kwam Henk bij Drenthina toen zijn zonen bij ons kwamen voetballen.
Als vanzelfsprekend meldde hij zich aan als jeugdleider, want hij wist als geen ander dat een vereniging alleen draaiende kan worden gehouden als vrijwilligers de handen uit de mouwen steken. En dat heeft Henk gedaan. Al die jaren totdat zijn gezondheid het de laatste tijd niet meer toeliet. Een greep uit zijn vele functies: lid jeugdcommissie, bestuurslid, eerst met de portefeuille zaalvoetbal, later, in 1984 als wedstrijdsecretaris.
Verder deed hij tal van klussen die niet aan een bepaalde functie gebonden waren maar die hij wel oppakte, domweg omdat ze gedaan moesten worden.
Zo bracht hij raambiljetten rond, zat hij in de organisatie van de destijds fameuze” totaaldag”, hielp hij bij het ophalen van oud papier en zat hij in de oliebollencommissie. Verder maakte hij deel uit van de maandagmorgen klusploeg en hielp hij Jan de Jonge en Gerard Rolfes bij het opstellen van het scheidsrechters rooster.

Eén functie er even uitgelicht. Henk was wedstrijdsecretaris voordat het digitale tijdperk zijn intrede had gedaan. Dat betekende handmatig verwerken van alle wedstrijdformulieren die hij op zaterdagavond door de bus kreeg. Hij ploos na of al die formulieren wel correct waren ingevuld, want de KNVB was vlot met het uitdelen van boetes wanneer er een foutje werd ontdekt en Henk vond terecht dat er voor dat boetegeld wel een beter bestemming was. Na een grondige inspectie konden ze vervolgens op de post richting KNVB. Terugkijkend op de vanzelfsprekendheid waarmee hij al deze taken uitvoerde dan dient het woord “trouw” zich aan. Trouw aan de hem toevertrouwde werkzaamheden, trouw vooral ook aan de mensen met wie hij samenwerkte. Zich nooit opdringend maar wel aanwezig. Een wijs man. Hij verhief zelden zijn stem. Was in conflictsituaties geen man van de harde lijn maar zocht liever naar een oplossing in harmonie. Zijn stem verhief hij slechts als hij, staand op zijn vaste plek onder omroepcabine, de jongens van het eerste aanzette om er een tandje bij te zetten als hij vond dat het allemaal te slap was: “Kom op Drenthina”.
Henk sloeg zich, bescheiden als hij was, voor dit alles niet op de borst. Gelukkig dat anderen wel opmerkten wat hij allemaal vrijwillig deed. In 2007 ontving hij de gouden KNVB speld. In 2011 spelde toenmalig burgemeester Cees Bijl hem een koninklijke onderscheiding op als blijk van waardering voor al zijn vrijwilligerswerk. ( dat was niet alleen bij Drenthina, ook voor de Ichthus-kerk in de Emmermeer liep hij zich het vuur uit de sloffen) In datzelfde jaar werd hij benoemd tot lid van verdienste van Drenthina. Wat zullen we hem missen. In al die dingen die hij heeft gedaan maar vooral om wie hij was. Een geliefd Drenthina-lid is er niet meer. We zijn verdrietig om zijn heengaan maar daarnaast is er een gevoel van grote dankbaarheid voor wat hij in de afgelopen bijna 50 jaar voor onze vereniging heeft gedaan. Moge dit tot troost zijn voor zijn vrouw Martha, zijn kinderen en kleinkinderen.

H.F.