Marcel Boekhoorn is de miljardair die alles anders doet

De deal met Hema is zeker niet de eerste waarmee de miljardair opzien baart. In de werkkamer van premier Mark Rutte, in het chique, eeuwenoude Torentje, staat een pluchen pandabeer. 

Dan zijn eigenaardige investeringen. Zonder succes stopte hij bakken geld in zijn favoriete voetbalclub NEC, in de Formule 1-loopbaan van zijn schoonzoon Giedo van der Garde en in de gratis krant De Pers. 

Maar in werkelijkheid gaat zijn energie ook de afgelopen jaren vooral in datgene waar hij écht goed in is: instappen in onbekende of onrendabele bedrijven, ze beter maken en doorverkopen. Hij is permanent bij tientallen investeringen betrokken. Misschien wel te veel, zegt Aan de Stegge. ,,Maar weet je: iedereen die geld nodig heeft in Nederland, klopt bij Marcel Boekhoorn aan. En als het een goed idee is, kan hij geen nee zeggen."

Een van zijn meest in het oog springende investeringen: de koop van de High Tech Campus, een reusachtig bedrijventerrein in Eindhoven. ,,Een meesterzet", zegt Aan de Stegge in 2015 over die aankoop. ,,Er zitten nu zo’n honderd innovatieve bedrijfjes op die campus. Hij zit bovenop die innovaties. Zo slim... Dat wordt een cash­machine." Het is een van Boekhoorns beste deals, beaamt ook Ten Heggeler. ,,Hij helpt al die start-ups en die betalen daarvoor in aandelen. Zodra er eentje een succes wordt, zit hij op de eerste rij."

Handelsinstinct had hij als kind al. De kleine Boekhoorn liep geen krantenwijken, hij beheerde ze. De klasgenootjes die de krant rondbrachten, kregen de helft van de opbrengst. En Marcel hield de rest. ,,Hij ziet zakelijke kansen die anderen niet zien", zegt Ten Heggeler. ,,Dat is instinct. En hij heeft een ongekende drive - het lijkt wel of zijn dagen 48 uur duren.” Boekhoorn gaat er prat op hooguit 4 uur per nacht te slapen. Maar zijn belangrijkste kwaliteit, zeggen alle betrokkenen, is zijn ongeëvenaarde enthousiasme. ,,Ik ken niemand die zo positief is als hij”,  zegt Ten Heggeler. ,,Als ik bij hem ben geweest, kom ik altijd terug vol positieve energie. Dat is een gave.”

Maar mislukkingen zijn er ook. Zelfs in de dierentuin: zo blij als Boekhoorn  was met de panda’s, zo belazerd voelde hij zich ooit na de aankoop van een zeldzame witte krokodil. Toen het beest uit Taiwan de eerste Nederlandse regenbui over zich heen kreeg, bleek het om een doodgewoon groen exemplaar te gaan.

Zo gaat het zakelijk ook regelmatig. ,,Denk nou niet dat alles wat hij aanraakt in goud verandert,’' zegt Ten Heggeler. ,,Van elke tien investeringen zijn er twee ‘kassa’, zoals hij het noemt - maar er mislukken er ook altijd wel een paar.” Het ter ziele gaan van De Pers is bekend. Maar nog veel pijnlijker was zijn bemoeienis met Telegraaf Media Groep (TMG).

Boekhoorn kocht 5 procent van de aandelen en sloot op de achtergrond een deal met investeringsfonds Cyrte. Maar toen de koers in elkaar stortte, ontkende Cyrte-­topman Botman die afspraak.

Boekhoorn reageerde furieus. Hij spande een proces aan tegen Botman, die hij een ‘laaienlichter met een stropdas’ noemde, en eiste tientallen miljoenen terug. ,,Ik vond het niks voor hem”, zegt Ten Heggeler. ,,Marcel gaat zelden voor de confrontatie. Normaal accepteert hij zijn verlies, hoe groot ook. Het werd gewoon een heel persoonlijke toestand.’'

Het is doorgaans juist een van Boekhoorns krachten, zeggen de mensen die hem kennen: het verlies neemt hij, de winst deelt hij. Zo was het al toen hij Telfort verkocht: zijn voetbalteam, Oranje Blauw 4, deelde collectief in de winst. Van de linksback tot de rechtsbuiten, allemaal gingen ze na een feestje naar huis met een paar ton op de bank en een mooi horloge.

Ook zijn bankier Ten Heggeler merkt het. ,,Als hij een mooie deal sluit, geeft hij soms een deel van de winst aan de bank. Ik kan u verzekeren: dat doet echt niemand. Maar Marcel zegt altijd: ‘als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen’.”

Hans Wiegel merkte het rond de deal met de panda's ook. ,,Ik belde om hem te feliciteren met de panda’s. Bleek hij op dat moment aan het staatsbanket te zitten, met de president van China en de koning van Nederland. Maar hij nam gewoon op! ‘Voor jou neem ik altijd op,’ zei hij. Prachtig. Wie doet dat nou?”

Bij Boekhoorn, weet Wiegel, gaan de dingen altijd net even anders. Neem alleen al zijn kantoor, zegt de VVD-coryfee. ,,Het is een wonderlijke plek, recht boven het gorillaverblijf in zijn dierentuin. Je kijkt door een luik zo dat hok in. Je kunt er zelfs een banaan in gooien, en zien hoe ze ‘m opvreten. Persoonlijk vind ik het doodeng.’' Boekhoorn zelf: ,,Zes gorilla’s eten uit mijn kantoor. Dat heeft niemand!” Ook al moeten zijn gorilla’s het doen met broccoli, omdat bananen slecht voor de tanden zijn, Boekhoorn is resoluut: ,,Ik vind mijn torentje leuker dan dat van de premier.”

‘Boekie’ heeft maling aan conventies, zegt ook Aan de Stegge - en hij komt er nog mee weg ook. ,,Toen we samen nog in Telfort zaten, in 2004, stonden we op het punt een geweldige deal te sluiten met de Chinese telecomreus Huawei. We zaten met die Chinezen in een hotel in Noordwijk om het af te maken. Het was zo’n goede deal dat ik me bijna schaamde - dus ik zei tegen Marcel: ‘We zeggen nu alleen nog maar aardige dingen, en dan zetten we heel snel die handtekening’.’

Maar het liep anders. ,,Ik bedankte ze netjes, daarna kreeg Marcel nog even het woord. Zegt hij: ‘Ja, ik ben ook blij, maar ik heb nog wel een dingetje: ik wil twee pandaberen van jullie’. Bloedserieus, hè? De tolk vroeg me: ‘Mr. Ton, is he serious?’ Ik zei: ‘Ik ben bang van wel.’ De verwarring aan tafel was compleet.” Maar de verwarring verdween, en de megadeal ging gewoon door. ,,Uiteindelijk konden ze er toch om lachen, omdat het Marcel was. Hij doet alles anders. En hij komt overal mee weg.”