Protestzanger Armand (69): Ik voel me nog gewoon 17

Hij woont tegenwoordig op de achtste verdieping van een 'flat voor vijftigplussers'. ,,Rollator-city! Maar je ziet hier onbetaalbare zonsop- en ondergangen.'' Maar Armand zit zeker niet achter de geraniums. Om het nieuwe album te promoten, tourt hij met The Kik tot september door Nederland.   
Het is een openbaring om Armand, die meestal solo optreedt, te horen met een rockband. ,,Ik krijg er peper van in mijn reet. Het is net alsof ik weer 17 jaar ben en sta te spelen in zaal De Poort van Kleef in Eindhoven. The Kik gebruikt dezelfde apparatuur als wij destijds, zoals Vox-versterkers en een Philicorda-orgel. Hier thuis heb ik een apparaat met veertig opnamesporen, waardoor ik al mijn nummers bombastisch aankleed. Maar het gaat die jongens van The Kik strikt om rock-'n-roll. Ik ben aangenaam verrast.''

Klassieker
De samenwerking dateert uit 2012, toen de Nederbietband samen met singer-songwriter Lucky Fonz III werkte aan een cover van Armands klassieker Want er is niemand. Uiteindelijk kreeg de roodharige Eindhovenaar (echte naam: Herman van Loenhout) het verzoek ook mee te doen: het nummer verscheen op het album Springlevend van The Kik. Een vriendschap was geboren en het plan ontstond om samen een plaat op te nemen.
De bandleden kozen het repertoire en bepaalden de volgorde van de songs. ,,Ik heb geen inbreng gehad, maar het is echt mooi gedaan. Die jongens hebben het hart op de goede plaats, anders hadden ze deze liedjes niet gekozen. Tijdens de opnamen van de plaat werd gesproken over Nederlands erfgoed. 'Verrek', dacht ik, 'ze praten over mij!'''

Verhalen
Zijn grootste hit - Ben ik te min (1966) - staat niet op het album. ,,Ik heb echt nummers gemaakt die veel beter zijn.'' The Kik en Armand wekken minder bekende pareltjes als Comeback, Snelle jongens, Waterfiets en Waar is je glimlach tot leven.
Met voldoening kijkt The Kik-frontman Dave Von Raven terug op de opnamesessies. ,,Armand was professioneel bezig in de studio. Na afloop, als we 's avonds aan tafel zaten, begon hij verhalen over zijn carrière te vertellen. Dan zaten we aandachtig te luisteren. Zelf hoefde je dan niks te zeggen. Armand weet alles nog: schitterend.''