Weer maatregelen in Utrechts park, maar overlast is nooit ver weg

Op een druilerige woensdagochtend is het in Park Lepelenburg erg rustig. Een groep van ongeveer tien verslaafden zit iets verderop, op een bankje langs de Singel, richting de Stadsschouwburg. Een van hen zit met zijn jas over zijn hoofd.

Dat is niets nieuws, weet Quirijn Griffioen, chef-kok bij café-restaurant Villa Orloff. "Bijna elke ochtend en elke nacht zit er een groep van ongeveer twintig tot dertig man ergens op deze bankjes. De ene keer voor de Stadsschouwburg", wijst hij naar de bankjes aan de overkant van de straat, "dan weer langs de Singel en dan weer bij Lepelenburg. Ik zie ze vaak drugs gebruiken en zie ook de zooi achteraf op straat liggen. Soms liggen ze hier op ons terras te slapen."

Afgelopen zomer kwamen de problemen met een grote groep verslaafden rondom de Stadsschouwburg en het Lucasbolwerk tot een hoogtepunt. De gemeente trof maatregelen om de groep daar te verjagen, onder meer door het invoeren van een harddrugsverbod.

Even later werd duidelijk dat een deel van hen nu rondhangt bij park Lepelenburg: het waterbedeffect waar zorgverleners al langer voor waarschuwen. Volgens burgemeester Sharon Dijksma gaat het om een groep van ongeveer dertig man die in het park spelende kinderen en hun ouders intimideren. Daarom wordt extra gecontroleerd bij het park, laat de gemeente weten in een wijkbericht. Tegenover de openbare toiletten hangt een tijdelijke camera, die daar in principe zes maanden blijft hangen.

In een wijkbericht laat de gemeente weten extra te controleren bij het park. Zo komt er tegenover de openbare toiletten een tijdelijke camera. Die blijft daar in principe hangen voor een periode van zes maanden. "Ik heb het idee dat het probleem hier in park Lepelenburg nu iets afneemt", zegt een man van middelbare leeftijd die, samen met zijn vrouw, zijn vaste rondje Singel loopt. "Maar ik zie ze altijd wel ergens, in het stukje tussen dit park en de Stadsschouwburg. Ik heb het idee dat het er de laatste tijd wel iets minder zijn. Misschien dat al die maatregelen bij elkaar, het harddrugsverbod, de camera en de extra handhaving, toch helpen."

Chef-kok Griffioen is blij dat er maatregelen worden genomen, maar vreest dat een definitieve oplossing niet voor de hand ligt. "Er is een groep die buiten alle vormen van opvang valt. Waar moeten zij naartoe?" De vraag stellen is 'm beantwoorden: sommige dak- en thuislozen kunnen in de stad nergens terecht.

"Het is hier net een soort camping", zegt Griffioen. "Ik zie ze hier zwemmen, voetballen en ik zie de slaapzakken en tentjes hier altijd om de hoek staan. Deze groep verblijft hier gewoon vast en keert ook altijd weer terug. Het speelt al drie jaar, de ene keer heftiger dan de andere. Maar ze zijn nooit weg."

Het zorgt voor grote problemen op het grote terras van Villa Orloff. "Het heftigste incident maakten we afgelopen zomer mee, toen een meisje van de bediening in haar gezicht werd gespuugd door iemand die hiv bleek te hebben. Gelukkig liep het goed af, maar je schrikt je natuurlijk kapot."

Maar er gebeuren wekelijks kleinere incidenten. Mobiele telefoons van gasten die van tafel worden gegrist, een overlastgever die weigert het terras te verlaten en ruzie zoekt met personeel en vechtpartijen binnen de groep verslaafden zelf. "Ook is er veel vuil op straat, omdat de prullenbakken worden opengetrokken om blikjes met statiegeld te verzamelen. Het schijnt dat je voor 10 euro een bolletje crack kunt kopen, met een rondje langs de prullenbakken heb je dat snel voor elkaar."

Het echtpaar van middelbare leeftijd zet ondertussen het wandelrondje voort. "Ik vind het niet prettig om langs deze groep te lopen", zegt de vrouw. "Maar ja, waar moeten ze naartoe? Het liefst hebben we dat de minder mooie kanten van het leven niet zichtbaar zijn. Maar zo werkt het helaas niet."