Problemen met volwassen worden ervaren we wanneer we qua leeftijd wel volwassen zijn geworden, maar bepaalde ontwikkelingen nog niet hebben doorgemaakt. Hierdoor gaan zich blokkades in ons leven vormen, waar we steeds maar niet van afkomen. Ervaar jij problemen met volwassen worden? Voel je je in sommige situaties nog steeds een kind, die niet weet wat hij moet doen? Lees dan snel verder…
Inhoudsopgave
- Problemen met volwassen worden
- Wanneer ben je nu echt volwassen?
- Hoe de weg naar volwassenheid jou in je kracht zet
- Waarom angst jouw grootste blokkade is in je ontwikkeling naar volwassenheid
- Belangrijkste tips van dit artikel
Problemen met volwassen worden
We kunnen als mens vastzitten in onze problemen met volwassen worden. We weten dan niet hoe we uit deze situatie moeten komen en zijn ervan overtuigd geraakt dat we er niets aan kunnen veranderen. Hierdoor hebben we voor onszelf de mogelijkheid om er wel iets aan te veranderen, al weggenomen. Dit, terwijl het voor veel mensen nog best mogelijk is om volwassen te worden, als ze hun weerstand tegen verandering overwinnen. We zitten alleen zo vast in onze routines dat we te bang zijn geworden om deze te veranderen.
Laten we eenzaamheid als voorbeeld nemen
Het is niet omdat je behoefte aan contact niet wordt vervuld, dat je je eenzaam voelt. Je voelt je eenzaam, omdat je het eng vindt om contact te maken met andere mensen. Heb je wel veel mensen om je heen? Dan kun je je nog steeds eenzaam voelen, wanneer je jezelf – vanwege de angst voor afwijzing – niet durft open te stellen naar andere mensen.
De oplossingen in het leven zijn eigenlijk vrij simpel. Wat het lastig maakt, is dat er bij deze oplossingen een groot gevoel van weerstand omhoog komt.
Eigenlijk ben je niet feitelijk eenzaam. Je bevindt je ook niet in een situatie die onveranderlijk is. Echter, je wordt door je eigen angst tegengehouden om contact te maken met andere mensen op de manier die jij wilt. Met andere woorden: het is de angst die ons tegenhoudt het leven te leiden dat we graag zouden leiden. Het gevolg hiervan is dat we zeggen: “Ik ben eenzaam. Dat is hoe mijn leven is en dat zal nooit veranderen.”
Dat is zonde, omdat verandering wel degelijk mogelijk is. We hebben alleen voor onszelf bedacht dat dat niet zo is. Door deze angst nemen we de mogelijkheid tot verandering niet eens meer waar. We hebben van tevoren al ingevuld wat de uitkomst van een poging tot verandering zal zijn: het lukt toch niet. Hierdoor willen we het niet eens meer proberen.
Wanneer ben je nu echt volwassen?
De vraag is dus: ‘Waar komt deze overtuiging vandaan dat we de dingen waar we last van hebben in ons leven niet kunnen veranderen?’ En: ‘Hoe kunnen we hier het beste mee omgaan?’
Het bijzondere is dat het antwoord eigenlijk heel simpel is. Dit heeft namelijk te maken met ons proces van kind-zijn naar volwassen worden. Voor de duidelijkheid: het gaat mij hier niet om je leeftijd of de wettelijk vastgestelde grens voor volwassenheid. Het gaat mij hier om onze eigen mentale volwassenheid. Dit is een proces waar we ons hele leven mee bezig zijn. We leren namelijk steeds weer nieuwe dingen die ons nieuwe inzichten geven over wie we zijn en hoe we beter om kunnen gaan met problemen.
Het grote gevaar is dat we in onze problemen blijven hangen, waardoor er niets veranderd bij onszelf. Hierdoor maken we nooit de ontwikkeling door die nodig is om van onze problemen af te komen. Vaak hebben we de neiging om onze problemen bij iemand anders neer te leggen. Dit gedrag begint al bij ons als kind. Als jong kind zijn we afhankelijk van onze ouders om te overleven. We leren dan al snel dat zij al onze problemen voor ons kunnen oplossen.
We zijn opgegroeid met het idee dat onze ouders alles voor ons oplossen. Hierdoor zullen we altijd blijven hangen in de gedachte dat we afhankelijk zijn van andere mensen om van onze problemen af te komen. Hierdoor geven we andere mensen de schuld van onze problemen, in plaats van zelf verantwoordelijkheid te nemen.
Het is dan ook de taak van de ouders om hun kind te laten opgroeien tot een volwassen persoon die voor zichzelf kan zorgen. Ook is het de verantwoordelijkheid van de ouders om het kind op te voeden, zodat het rekening houdt met anderen, maar niet afhankelijk is van andere mensen voor zijn of haar geluk. De ouders moeten ervoor zorgen dat het kind later voor zijn of haar eigen geluk kan zorgen.
Hoe de weg naar volwassenheid jou in je kracht zet
Volwassenheid heeft dus alles te maken met in hoeverre jij in staat bent je leven zo in te richten dat je je daar gelukkig mee voelt. Dit betekent ook dat wanneer er iets niet lekker loopt, je de vaardigheden hebt om dit zelf op te lossen.
Vaak zijn we als mens een combinatie van kind en volwassenen. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat we goed in ons werk zijn en hierin erg oplossend gericht zijn, terwijl we in onze liefdesrelaties steeds dezelfde fouten maken. Een voorbeeld van zo’n terugkerende fout in een liefdesrelatie is jezelf kwijtraken in de relatie, omdat je moeite hebt om je eigen grenzen aan te geven.
Door te stoppen met werken aan wat we nodig hebben, houden we onze problemen in stand. We blijven dan als een soort kind wachten tot een van onze ouders dit probleem oplost. We nemen niet zelf de verantwoordelijkheid over onze problemen en ondernemen geen duidelijke actie om onze problemen op te lossen.
Uit het voorbeeld over eenzaamheid werd duidelijk dat jouw problemen niet vaststaan. Het is dus niet zo dat jouw problemen nooit kunnen veranderen. Je moet je openstellen en stappen zetten om je problemen te overwinnen. Het proces naar volwassen worden heeft dan ook alles te maken met het overwinnen van je eigen angst. Door je angst te overwinnen, leer je jezelf niet meer tegen te houden in wat jij wilt.
Waarom angst jouw grootste blokkade is in je ontwikkeling naar volwassenheid
De grootste valkuil voor ons als mens is dat we niet de stappen maken die we nodig hebben voor onze ontwikkeling. Dit komt omdat we onze eigen angst het liefst zo veel mogelijk uit de weg gaan. Een voorbeeld: je voelt je eenzaam, omdat je bang bent om contact te maken met nieuwe mensen. Met andere woorden, je angst houdt je tegen om je eenzaamheid te overwinnen. Zolang je voor jezelf jouw angst belangrijker blijft maken dan jouw geluk, zal er dus nooit wat veranderen in jouw leven.
We bedenken allerlei redenen om niet uit een probleemsituatie te komen. Dit zijn eigenlijk mooie momenten om aan onszelf te bewijzen dat deze redenen niet kloppen, door ze aan te pakken en te veranderen.
Ik wil je daarom graag de volgende tip meegeven: probeer, wanneer je tegen een probleem aanloopt, voor jezelf steeds vast te stellen waar je nu eigenlijk zo bang voor bent. Bedenk hierbij dat het normaal is als mens om deze angst te ervaren, maar laat je hierdoor niet weerhouden in wat jij nodig hebt. Dit doe je, door ondanks de angst door te gaan met wat jij graag wilt bereiken. Hierdoor zorg je ervoor dat de angst geen rol speelt in de keuzes die je maakt. Hierdoor zal je steeds meer kracht en weerbaarheid ervaren met betrekking tot alles wat in het leven op jou afkomt.
Kortom, volwassenheid gaat om de vraag in welke mate je in staat bent om goed voor jezelf te zorgen. Daarnaast gaat volwassenheid ook over de mate waarop je voor andere mensen kunt zorgen, indien nodig. Denk bijvoorbeeld aan de zorg voor je eigen kinderen. Echter, nog belangrijker is de mate waarin je eerlijk bent tegenover jezelf over de dingen waar jij moeite mee hebt. Ten slotte geldt: wanneer je echt volwassen bent, leg je de schuld van jouw problemen niet bij een ander. Je neemt hier zelf de verantwoordelijkheid voor en vindt kracht in jezelf om stappen te zetten om hieraan te werken.
Belangrijkste tips van dit artikel:
- Volwassenheid heeft niet zoveel te maken met je leeftijd. Het heeft veel meer te maken met de mate waarin je voor jezelf kan zorgen. Ook heeft het te maken met je weerbaarheid tegen alle problemen die mogelijk op jou af kunnen komen.
- Door onze angst zetten we vaak niet de benodigde stappen om van onze problemen af te komen. Vanuit onze angst bedenken we allerlei excuses, redenen waarom ons leven ‘zo is’ en ‘nooit zal veranderen’.
- Kinderen leggen hun problemen vooral bij hun ouders neer. Zij verwachten dat hun ouders deze problemen voor hun oplossen. Een volwassen persoon daarentegen, neemt verantwoordelijkheid over zijn of haar eigen leven. Hij of zij gaat zelf aan de slag om zijn of haar problemen op te lossen.
- Er is niets mis met hulp vragen aan andere mensen. Het wordt een probleem als je andere mensen de schuld gaat geven van jouw problemen. Zeker wanneer je dit vervolgens als reden gebruikt om niet zelf in actie te komen.
- Het is dus belangrijk om zo eerlijk mogelijk met jezelf te zijn als het gaat om jouw behoeftes. De eerste stap is jezelf afvragen wat ervoor zorgt dat jij jouw behoeftes niet vervult. De volgende stap is de kracht in jezelf te vinden om hiermee aan de slag te gaan.
geen reactie