Beroemde bergbeklimmer: red eerst de Nepali's

De Italiaan Messner (70) was de eerste bergbeklimmer die alle bergen hoger dan 8000 meter beklom, en ook de eerste die de Mount Everest zonder extra zuurstof bedwong. Maar hij vraagt zich in een interview op de Duitse zender Hessische Rundfunk af, waarom er bij de reddingsoperatie in Nepal zoveel aandacht uitgaat naar de bergbeklimmers die gestrand zijn op de Mount Everest.

"Het is cynisch dat men zo'n hype maakt van de bergbeklimmers op de Mount Everest, die zo'n beklimming kopen voor tachtig- tot honderdduizend dollar kopen." Volgens Messner is er niet echt gebrek aan eten en medische voorzieningen in de kampen op de berghelling. 

Er is volgens hem sprake van een 'tweeklassenredding'. "In het Kathmandudal en de bergpassen eromheen heeft zich een veel grotere catastrofe voltrokken."

Hij krijgt in Der Spiegel bijval van collega-bergbeklimmer Peter Habeler: "Die mensen op de Mount Everest betalen veel geld en hebben allemaal een verzekering en natuurlijk worden die geëvacueerd door helikopters. De helikopterbedrijven weten, dat ze daarvoor geld krijgen. En ze weten ook, dat ze niets krijgen, als ergens wat eenvoudige Nepalezen evacueren, omdat de regering daar geen geld voor heeft."

Gebrek aan hulp
De eerste reddingsteams zijn inmiddels in hoofdstad Kathmandu gearriveerd, maar de reddingsoperatie is zeer chaotisch en komt zeer langzaam op gang.

Shivaram Laghe, die in de stad Bhaktapur woont, ten oosten van Kathmandu, vertelde aan persbureau Reuters dat mensen in opvangkampen onrustig worden door de manier waarop de hulpgoederen verdeeld worden. "Alles wordt op een ongeordende manier gedistribueerd. De meest noodzakelijke voorraden komen in kleine hoeveelheden en dan begint iedereen er maar naar te graaien"

In veel afgelegen districten is nog geen enkele hulp gearriveerd. Sarga Dhaoubadel, een student die buiten Kathmandu leeft, vertelde aan persbureau Reuters dat ze al een paar dagen met haar familie onder een plastic laken leeft. "Niemand van de regering heeft ons zelfs maar een glaasje water aangeboden. We zijn totaal op onszelf aangewezen."

De focus van de reddingsoperatie begint zich langzaam te verleggen van de doden naar de overlevenden. Volgens Zubin Zaman, van Oxfam, leven er nu honderdduizenden mensen buiten, zonder toegang tot water of toiletten. De ziektes die in zo'n situatie uit kunnen breken, kunnen volgens hem nog meer levens gaan eisen dan de aardbeving zelf.