Waarom we de Centraal-Afrikaanse Republiek niet mogen vergeten 

De Centraal-Afrikaanse Republiek kent één van de meest onderbelichte humanitaire crises. Honderdduizenden mensen gaan al jaren gebukt onder aanhoudende gevechten. Meer dan de helft van de bevolking is afhankelijk van hulp. De armoede in het land is groot.

© Stichting Vluchteling

Een vergeten crisis

In de Centraal-Afrikaanse Republiek steunen we onze partners ter plekke met het herstellen van waterpunten, het bouwen van latrines, het uitdelen van hulppakketten en psychosociale hulp, medische zorg, het bestrijden van ondervoeding, cash hulp en bescherming van kinderen en vrouwen. Onder andere bedoeld voor vluchtelingen uit buurland Soedan. 

Ik ben sinds twee weken hier in het kamp. Ik kom uit Soedan en ben gevlucht voor het geweld in mijn stad Nyala. Niemand is daar veilig. Ik heb nog geen onderdak maar krijg gelukkig wel eten om de eerste tijd goed door te komen.

Moussab Ali (15 jaar)

Waarom we de CAR niet mogen vergeten

De CAR is bijna net zo groot als Frankrijk en één van de armste landen ter wereld. De inwoners worden gemiddeld niet ouder dan 52 jaar. Vanuit de internationale gemeenschap wordt er veel te weinig gedaan om de problemen op te lossen. Armoede en geweld zijn heer en meester in de Centraal-Afrikaanse Republiek. 
 
Foto: In vluchtelingenkamp Korsi en rond de stad Birao verblijven op dit moment naar schatting 9.000 mensen. Er is veel behoefte aan voedsel, kleding, medicijnen, huisraad en scholing voor de kinderen.

Foto: Opvangcentrum voor kinderen om te schommelen, tekenen en spelen met blokken, torens en bordspelen. Kinderen die teruggetrokken, stil of verdrietig krijgen extra aandacht of worden voor hulp doorverwezen.

In de Centraal-Afrikaanse Republiek zijn tot nu toe ongeveer 15.000 vluchtelingen uit buurland Soedan aangekomen. Er zijn ongeveer 500.000 ontheemden in eigen land en nog eens 750.000 vluchtelingen in de buurlanden, waarvan bijna 24.000 in Soedan. 

“Een gewapende groep nam onder bedreiging onze dochter Merveille mee. Wij hebben nu de zorg voor onze kleindochter, ze is nog maar 2 jaar. Ik wil niet meer leven en heb totaal geen levensenergie meer.

Bana Claude (50 jaar)

ONS WERK IN DE CAR

In de Centraal Afrikaanse Republiek begonnen we ons werk in 2006. Sinds 2012 maken we ons sterk voor de gezondheid en het economisch welzijn van ontheemden, teruggekeerde vluchtelingen en de lokale bevolking.

We gaan door met helpen!

Help vluchtelingen in de CAR met hulppakketten, bescherming of drinkwater. Jouw donatie gaat naar waar het het hardst nodig is.


Stichting Vluchteling
English
sluit