Raymond Kerckhoffs

• maandag 21 december 2020 om 20:10

Het bericht kwam als een donderslag bij heldere hemel. Jan Moors is overleden. Dit slechte nieuws kreeg ik vanmiddag van een oud-renner van TVM te horen. Aangezien ik niet op de hoogte was dat Jan Moors al een tijdje tegen een onoverwinnelijke ziekte vocht, had ik dit niet zien aankomen. Tien dagen voor zijn zeventigste verjaardag verloor hij de oneerlijke strijd.

Jan was eigenlijk altijd Jantje. Iemand die zich helemaal kon wegcijferen voor de mensen om zich heen. Daarom was hij wellicht ook de perfecte verzorger/soigneur/masseur in de wielerwereld. Een harde werker die alles in het werk stelde om zijn renners optimaal te laten renderen. In de wielersport begon hij als verzorger bij de roemruchte amateurploeg van Koga Miyata om later promotie te maken bij de profs van TVM.

Ik zie hem nu nog rondlopen in de jaren negentig in de Tour de France met zijn gitzwarte haren en in het geel, blauw, rode shirt van TVM met een grote, rode koeltas van Coca Cola om zijn nek met allerlei dranken voor de renners. Meestal had hij de mouwen van zijn shirt geknipt zodat ook zijn bovenarmen nog bruin gekleurd werden door de Franse zon. Jantje was een harde werker. Niet veel pratend, wel altijd een glimlach richting de mensen die hij kende. Een noeste arbeider, iemand die bergen werk kon verzetten.

Champagnestad

Het tweede beeld dat ik van hem heb komt van een kille oktoberdag in 1998 in champagnestad Epernay. Destijds kregen reportagejournalist Charles Sanders en ik van De Telegraaf een week de tijd om Cees Priem en Jan Moors op te sporen in Frankrijk. De Tour de France van dat jaar staat ook wel bekend als de Tour de Dopage. Nadat eerst alle pijlen op de Festina-formatie waren gericht, kwam halverwege de ronde in Le Parisien ook een bericht naar buiten over TVM. In maart waren er bij een routinecontrole nabij Reims in een materiaalwagen van TVM 104 ampullen epo aangetroffen. De Franse justitie zag in de publiciteitsgolf de kans schoon om voor het oog van de wereld te scoren en na de Festina-affaire werd deze zaak midden in de Tour ineens weer opgepakt.

foto: Cor Vos

Op de ochtend van de eerste rustdag deed de gendarme in het hotel van TVM in Pamiers in de uitlopers van de Pyreneeën een inval. Er werd een huiszoeking gedaan. Ploegmanager Cees Priem, dokter Andrei Michailov en hoofdverzorger Jan Moors werden die ochtend afgevoerd naar het politiebureau in Foix. Het was voor hen het begin van een maandenlang gedwongen verblijf in Frankrijk.

Politiebureau

Twee dagen lang hebben collega Sanders en ik in oktober gepost voor het hoofdbureau van politie in Reims. Tergend lange uren. Totdat we in de avonduren van een ober in een café in het centrum van Reims de tip kregen dat we in Epernay moesten zoeken. We reden in het stadje dat een uur ten zuiden lag langs alle hotels en troffen laat op de avond op de parking bij het Best Western Hotel de Champagne een auto met een sticker van Wemeldinge, de woonplaats van Cees Priem. De volgende ochtend troffen we Priem en Moors net buiten het hotel. Waar wij nog met enige spanning op hen afstapten met de vraag of ze wel blij waren dat ze ontdekt waren in hun schuilplaats in Frankrijk, werden we door beiden gastvrij ontvangen. We hebben die dag gewandeld in de bossen, zijn mee geweest naar het plaatselijke politiebureau waar ze zich iedere dag moesten melden en hebben een uitgebreid interview gemaakt.

De onzekerheid tekende beide mannen. Waar Priem tot tranen toe ontroerd was, las je de pijn in de ogen van Jan Moors. Eigenlijk verraden de ogen van Jantje altijd wat er in zijn hoofd afspeelde. Het leek wel alsof je via die ogen rechtstreeks in zijn ziel kon kijken. Op sinterklaasavond 5 december kwam het verlossend antwoord dat beiden eindelijk Frankrijk mochten verlaten in afwachting van hun rechtszaak.

Voor Jan Moors betekende deze affaire het einde van zijn werkzaamheden in de wielersport. Eigenlijk was hij van de drie TVM’ers die in Frankrijk werden vastgehouden degene die de zwaarste tol moest betalen.

In de daaropvolgende jaren ben ik Jan gelukkig nog vaak genoeg tegengekomen bij wielerwedstrijden. Zeker in ‘onze’ provincie Limburg was hij vrijwel altijd rond de start en finish van menig koers te zien. Meestal samen met zijn vrouw Marion en vaak nog met een of meer van zijn kleinkinderen. Als supporter kwam hij kijken naar de wereld die jarenlang de zijne was geweest. Eigenlijk een peloton dat nog altijd het zijne was.

foto: Cor Vos

Geliefd

Als je Jantje dan een beetje volgde in zijn wandeltocht tussen de ploegbussen zag je pas hoe geliefd hij was. Iedereen die hem ook maar kende, kwam in galop op hem af. Er waren hartelijke omhelzingen, stevige handdrukken en vooral heel veel glimlachen op de gezichten. Iedereen in en rondom het peloton hield van die kleine man uit Midden-Limburg. En zeker de begroetingen met zijn oud-renners van TVM, waarvan er zoveel de laatste jaren een baan als ploegleider bij een topteam vonden, waren heel warm.

Symbolisch was zijn bezoek met zijn familie aan de Tour de France van 2014. Een rit startte in Epernay, de hoofdstad van de champagne waar hij met Cees Priem in 1998 noodgedwongen ruim vier maanden lang vertoefde. “Het is heel bijzonder om hier terug te keren. En ik ken nog ieder straatje hier. Wat heb ik hier vele uren gewandeld”, vertelde hij destijds.

Naast die glimlach richting de vele personen die hij kende uit de Tourkaravaan dacht ik soms in die doorgrondelijke ogen van hem toch enig verdriet te zien. Het zal hem pijn zijn blijven doen dat hij eigenlijk via een achterdeur afscheid had moeten nemen van zijn wielerwereld.

Vrijgepleit

Zestien jaar na de bewust Tour de Dopage, in 2014, werden Moors, Priem en Michailov vrijgepleit door de oud-renners Bart Voskamp en Jeroen Blijlevens. Beide oud-renners van TVM bekenden in het programma Andere Tijden Sport betrokken te zijn geweest bij transport van epo. Volgens het tweetal hadden Priem en Moors geen weet van de 104 ampullen epo die vanuit Spanje naar Nederland werden vervoerd en wisten zij ook niks van het epo-gebruik. Moors zei als reactie dat hij geen rancune koesterde.

Tijdens de laatste weken van zijn ziektebed zijn veel renners en bekenden uit het peloton nog bij hem op bezoek geweest. Diverse TVM-renners bezochten hem nog meerdere malen. Het bewijst dat Jantje eigenlijk nooit het peloton heeft verlaten. Dat hij in de wielerwereld altijd is blijven voortleven. En misschien maakt die kameraadschap het keiharde cyclisme ergens ook weer zo mooi.

Ik wens zijn vrouw Marion, zijn kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe in deze zware dagen.

RIP Jantje. Je staat voor altijd in mijn gedachten gegrift als een zeldzaam fijne persoon.