Halloween Kills: Interview met de cast en filmmakers
De bloederige sequel Halloween Kills is verschenen om de bioscoopzalen onveilig te maken met een genadeloze mengelmoes van plezier, afschuw, trauma en ambitie. Recentelijk kreeg ik de kans om via Zoom te spreken met filmmakers David Gordon Green en John Carpenter, en castleden Jamie Lee Curtis, Judy Greer, Anthony Michael Hall en Kyle Richards. Lees hieronder hoe zij zich uitlaten over het perspectief dat de film geeft op hun personages en de aard van Michael Meyers.
We hebben Laurie in de loop van Halloween (1978) en Halloween (2018) kunnen zien als een slachtoffer, een overlevende en een krijger, maar Halloween Kills werpt ook een vluchtige blik op haar verleden en toont aan dat ze een zachtere kant heeft. De film heeft volgens horror-icoon Jamie Lee Curtis dan ook een mooie kans geboden om te ontdekken wat er schuilgaat achter Laurie's stugge persoonlijkheid en eindeloze worsteling om in het reine te komen met haar traumatische verleden,
“Ze is menselijk,'' merkt Curtis direct op, ''Mensen zijn de omstandigheden van hun leven. Wij allemaal, iedereen hier, heeft trauma, verlies, geluk en conflict ervaren. Persoonlijke conflicten, dingen die mensen hebben moeten overwinnen. En door de lessen die we hierbij leren, groeien we. En weet je, het spreekt voor zich, als je terugkijkt naar de film uit 1978, dan zie je dat het kleine meisje dat over straat loopt en ‘I wish I had you All Alone, Just the Two of Us’ zingt, geen krijger is! Ze is een eenzaam, kwetsbaar buitenbeentje die ervan droomt om door een jongen gekust te worden. En met dank aan haar vindingrijkheid en intelligentie, en haar eigen persoonlijke dapperheid, wordt ze een vechter. En in de film uit 2018 krijgen we te zien wat er met iemand gebeurt die zoiets overleefd, zonder de nodige hulp te krijgen van de geestelijke gezondheidszorg. Ze worden rondgeslingerd als een balletje in een flipperkast, hun hele leven lang. Geen contact met wie dan ook. Snelle, kleine momenten die in een kind resulteren, maar geen echt contact. En nu is ze alleen, omdat ze weet dat hij eraan komt. Dus natuurlijk is ze in de vorige film een krijger, haar enige missie draait erom dat ze weet dat hij zal terugkeren, en dat zij er een einde aan zal maken, en ze heeft een plan.
Dus de film uit 2021 die we nu zien, Halloween Kills, biedt een mogelijkheid – weet je, de man in het bed naast haar in dat ziekenhuis, is de man waarvan ze oorspronkelijk dacht dat hij de vader van haar kind was. Hij was een politieman waarmee ze een one night stand had. Dus natuurlijk ga je daar een bepaalde kwetsbaarheid zien. Ze denkt dat Michael dood is, dat ze nu misschien eindelijk zal kunnen doorgaan met haar leven. En is het niet geweldig dat God misschien die man in haar ziekenhuiskamer heeft geplaatst waar ze stiekem altijd een beetje van heeft gehouden? En het is prachtig, je ziet die kleine hoopvolle glinster, die vonk van “is dit mogelijk?’ gaat het voor ons mogelijk zijn om, weet je wel, samen te zijn? En dan, natuurlijk, ontdekt ze dat hij niet dood is, en de krijger ontwaakt weer.”
Ondertussen besteedt Halloween Kills wederom veel aandacht aan Karen, Laurie's dochter, die zich in een memorabel sleutelmoment van Halloween (2018) al kenbaar maakte als het geheime wapen van de films. Actrice Judy Greer heeft haar personage dan ook nog beter leren kennen in de loop van het productieproces.
“Nadat ik deze film had gekeken, realiseerde ik me dat Laurie en Allyson ontzettend op elkaar lijken, ze zijn haast dezelfde persoon. Ik leerde zelfs na het filmen nog meer over mijn personage. Ze probeert echt om gronding te bieden voor Allyson en Laurie, ze probeert hen veilig en samen te houden. Ze probeert de familie bij elkaar te houden, zeker in deze tweede film, als we leren dat Michael nog steeds leeft en de gemeenschap door het lint gaat. Ik wil dat mijn familie hecht blijft. We zijn net Ray verloren, mijn echtgenoot en Allysons vader. Dus ik denk dat Karen een grondende kracht is. Ze slaagt er niet volledig in, maar ze wil die kracht heel graag zijn. Ze is ook niet bang om haar mouwen op te stropen en te vechten, maar ik denk dat haar eerste instinct neerkomt op, ‘houd ze samen, houd ze dichtbij, houd ze veilig.”
Karen's missie blijkt een uitdaging in de loop van Halloween Kills, wanneer Laurie en Allyson tegenover een menigte inwoners komen te staan die samenspannen om een einde te maken aan Michael's oorlogspad. Aan de kop van die menigte staan de volwassen Tommy Doyle (Anthony Michael Hall) en Lindsay Wallace (Kyle Richards), de oppaskinderen van Laurie uit John Carpenters origineel.
Kyle Richards speelde haar personage 40 jaar geleden bovendien zelf. Ze merkt op dat haar terugkeer een unieke uitdaging bood, ‘’Ik speelde dit personage toen ik acht jaar oud was, dus toen ik terugkwam had ik het gevoel dat ik me moest bedenken wie ze al deze jaren later precies was. Hoe heeft het haar beïnvloedt om jarenlang door Michael Meyers geterroriseerd te worden? Dus in die zin, ja, ik voelde me beschermend over de vraag wie ze was. En de andere mensen in de film, we hebben een band opgebouwd rond het feit dat we geterroriseerd zijn geweest, vooral te merken in mijn relatie met Tommy sinds onze kindertijd.
Anthony Michael Hall benadrukt ook die gedeelde band, voortkomend uit het collectieve trauma van Michael's slachtoffers. “Voor mij was het boeiendste de grote verandering die de personages hebben doorgemaakt. Als de film opent zijn we allemaal samen in een bar, we herdenken het feit dat we overlevenden zijn, we herdenken de slachtofferrol die ons is opgelegd en het trauma waarmee Michael deze stad decennia lang heeft opgezadeld. Het mooiste is het feit dat iedereen een heldhaftige keuze maakt om daar overheen te groeien, om samen te spannen, om te groeperen en terug te vechten. Zoals Jamie [Lee Curtis] zegt, en we zien het in de trailer, dat is de orde van de dag.
De trauma's van Laurie en Haddonfield zijn opgelegd door een personage dat zonder heldere motieven lijkt te opereren. Michael's psyche is en blijft een verontrustend raadsel, hoewel Halloween Kills dat raadsel wel uitdiept. David Gordon Green liet zich uit over zijn benadering van Michael Meyers, die berust op een lastige balans tussen het verkennen van een personage zonder hem te verklaren.
''Ik denk dat het draait om het bekijken, om het observeren van Michael. Er is geen psychologisch profiel, dus zijn rol komt neer op zijn nieuwsgierigheid. Een van de dingen die fysiek gezien werd toegepast in het origineel is de manier waarop hij zijn hoofd enigszins kantelt. Zoals een kat, dat is hoe katten naar me kijken! Ze kantelen hun hoofd gewoon heen en weer, ze analyseren me! Er is iets aan die simpele kleine gebaren, aan het volgen van zijn nieuwsgierigheid. In deze film kunnen we enkel frustratie veronderstellen, omdat ze hem in principe in brand hebben gestoken en hem voor dood achterlieten. Dus nu is hij geagiteerd en nieuwsgierig. Dus voor mij kwam het neer op het neerleggen van scenario’s en set-pieces, niet alleen om Michael te volgen want het is niet geheel zijn verhaal, maar ook om de gemeenschap te volgen terwijl ze begrip krijgen van de geruchten, de misconcepties en de feiten, terwijl het verhaal zich verspreidt in de gemeenschap van Haddonfield.''
De thema's en ambities van Halloween Kills zijn kenmerkend voor de fantastische periode die het horrorgenre momenteel beleefd. Het wordt tegenwoordig dan ook vaak gezegd dat we in een nieuwe Gouden Eeuw van het horrorgenre leven. De lovende ontvangst van Halloween (2018) leek die observaties kracht bij te zetten. John Carpenter kwam dan ook met een doodsimpel antwoord op de vraag welke plek de nieuwe Halloween-trilogie binnen die Gouden Eeuw zal innnemen.
''Ik denk dat David’s Halloween films het voortouw gaan nemen in deze Gouden Eeuw, simpelweg omdat ze zo verdomd goed zijn. Ik weet niet wat de aanleiding is voor de Gouden Eeuw, maar: ‘Onward, Christian Soldiers,’ is wat ik erover te zeggen heb.”
Tot slot overwoog David Gordon Green wat er ten grondslag ligt aan de toegenomen populariteit van het horrorgenre.
“De aantrekkingskracht van horrorfilms op het moment komt naar mijn idee neer op het feit dat de films een reactie van een publiek afdwingen. Het gaat om een bioscoopervaring in een tijd waarin mensen steeds meer naar huis gaan om dingen op streaming-platforms en dergelijken te kijken. Je kan daarmee niet hetzelfde effect ervaren als wanneer je naar de bioscoop gaat met een publiek, om samen te schrikken en te schreeuwen. Ik denk dat die ervaring iets is dat in deze tijd [ontbreekt]. Niet te vergeten, de wereld om ons heen is momenteel zo verontrustend en shoquerend, dat het prettig is om een omgeving te betreden waarin we sommige frustraties veilig kunnen loslaten, waarin we onszelf kunnen uiten.''
Halloween Kills is momenteel te zien in de bioscopen.
