De grootste fik ter wereld

Op oudjaarsavond gaat de toren in vlammen op, dat wordt de 'grootste fik ter wereld'. De houten pallets, statiegeldwaarde 15 duizend gulden, zullen branden als een tierelier.Overal vandaan komen de pallets, net als de bouwers en bewoners van de toren. Niemand weet bijvoorbeeld waar Oemba hiervoor leefde, zo genoemd omdat hij meestal niet veel meer zegt dan 'Oemmmbaaaa', of 'Yeah baby yeah'. In principe doet hij niks nuttigs, al maakt hij heel af en toe zomaar een diepzinnige opmerking - wat hem weer de bijnaam Socrates opleverde. De anderen zijn er 'best trots' op dat ze hem niet wegsturen.Dirk doet alleen de 'dingen die nodig zijn', wat neerkomt op het aan de gang houden van het houtvuur, 'aan vuur kun je je nooit een buil vallen', in deze koude toren zonder dak. Een saxofoonspeler maakt achtergrondmuziek, het is alleen jammer dat hij beginner is en nog maar vier noten kent - en dat is al maanden zo.Meesterbouwer Froit noemt de ingenieuze constructie van de toren gewoon rechttoe rechtaan-timmerwerk. Het op elkaar zetten van de pallets stelt niet zoveel voor, vindt hij. Veel ingewikkelder is te organiseren dat het materiaal in Ruigoord komt. Bedrijven uit heel Nederland schenken het hout, dat weer met trekkers moet worden afgeleverd bij de toren, door het rulle zand, langs de graafmachines van het havenbedrijf. Op hun manier zijn wel honderd mensen met de toren bezig zegt Froit - al is het maar dat ze koffie zetten of eten koken voor de rest.In de toren zijn acht kamertjes gemaakt; elke bewoner zijn eigen sfeer. Frits is gek van Thailand, hij wil later per se naar Thailand, dus heeft hij een hok vol bamboe en riet en hangt er voor zijn entree een 'heiligdommetje', een mini-tempel. Het Caribische optrekje van Johnny, met een grote palmenposter aan de muur en strandzand op de grond, ziet er wat minder tropisch uit sinds het heeft binnengeregend.Honden in alle kleuren en modellen crossen door de gezamenlijke woonkamer van de toren, ze trekken sporen in een vloer van schelpenzand. Buiten huilt de wind, binnen brandt het grote vuur van Dirk. Stairway to heaven, zegt het bordje bij de voordeur. En links daarvan:Brandt- rap.Betreden op eigen risico.Het mooiste van alles, zegt Froit, ligt onder een enorme platte steen. In 1975 begroef het 'comité 2000' een bericht aan de wereld. In plastic rioolbuizen stopten bewoners van Ruigoord en aanhang een fles wijn die in 2000 op zijn best zou zijn, foto's van zichzelf en gedichten. Alle jaren was de steen het middelpunt van festivals in Ruigoord. Op oudjaarsavond wordt hij dan eindelijk verschoven, opdat de boodschap van het millenniumcomité wereldkundig kan worden gemaakt.Daarna gaat de toren in de brand. Hoewel, misschien is het sterker hem gewoon te laten staan, denkt Froit. Of 'm stukje bij beetje af te breken. Totdat de bulldozers de laatste moerasorchidee in het gebied hebben platgereden, en de laatste blauwborst hebben verjaagd, voor een nieuwe haven van 1900 meter breed en 15,5 meter diep.Yeah baby, o yeah, zegt Oemba.